Strona główna - o. Andrzej Napiórkowski

Droga Krzyżowa

Istotą chrześcijańskiego dialogu jest przede wszystkim modlitwa. Drugi Sobór Watykański akcentując duchowy wymiar ekumenizmu, wyraźnie zachęca do niej, gdy za duszę całego ruchu ekumenicznego uznaje nawrócenie serca i świętość życia, łącznie z publicznymi i prywatnymi modlitwami. Trzeba często schodzić się na modlitwę o jedność Kościoła, którą sam Zbawiciel w przeddzień swej śmierci gorąco wznosił do swego Ojca: Aby wszyscy byli jedno. Dlatego tak wielki sens ma właśnie rozważanie krzyżowej drogi naszego Pana, bo jest ono duchowym z Nim zespoleniem w tych szczególnych godzinach Jego męki, gdy On sam modlił się za nas. Takie rozważanie staje się jednocześnie Jego i naszą modlitwą o jedność.

Zapraszam do modlitwy

Homo ecclesiasticus

Historia poszukiwań odpowiedzi na pytanie: kim jest człowiek? jest z pewnością tak długa jak dzieje samej ludzkości, co jednoznacznie wskazuje, że nie znaleziono na to niełatwe pytanie odpowiedzi zadowalającej wszystkich. Odnosi się bowiem nie tylko do wszystkich przedstawicieli gatunku homo sapiens, lecz jest w pierwszym rzędzie kwestią, z którą musi się skonfrontować sam podmiot pytający. Pytając o wszystkich, pyta ostatecznie o samego siebie. Przedmiot badań jest tożsamy z podmiotem. W szczególnie w trudnych momentach życia (choroby, śmierci, straty, rozczarowania, zmiany) człowiek stawia sobie z całą natarczywością pytanie: kim jestem?

Zapraszam do rozważań

Boski chleb człowieka

Eucharystia była wielokrotnie zapowiadana już w Starym Testamencie.

Szczególnie wyraźnym zwiastunem i znakiem Nowego Przymierza są liczne przymierza starotestamentalne (np. z Abrahamem, Izaakiem, Jakubem, Noem, Mojżeszem, Gedeonem i innymi patriarchami). W biblijnych tekstach znajdujemy ponadto prefigurację tego sakramentu.

Zapraszam do lektury